رسول اللّه صلىاللهعليهوآله :
إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا اِبتَلاهُ بِعَظيمِ البَلاءِ ، فَمَن رَضِيَ فَلَهُ عِندَ اللّهِ الرِّضى ، ومَن سَخَطَ البَلاءَ فَلَهُ عِندَ اللّهِ السَّخَطُ .
رسول خدا صلىاللهعليهوآله :
هرگاه خداوند بندهاى را دوست بدارد ، او را به بلايى بزرگ مبتلا مىكند . پس اگر آن بنده راضى گشت ، بهرهاش نزد خداوند ، رضايت است و اگر ناخشنود گشت ، بهرهاش نزد خداوند ، ناخشنودى است .
------------------------------------------------------
عنه صلىاللهعليهوآله :
إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألصَقَ بِهِ البَلاءَ ؛ فَإِنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ يُريدُ أن يُصافِيَهُ .
رسول خدا صلىاللهعليهوآله :
هرگاه خداوند بندهاى را دوست بدارد ، بلا را به او مىپيوندد ؛ زيرا خداوند ـ عزّ وجلّ ـ ، مىخواهد او را خالص سازد .
------------------------------------------------------
عنه صلىاللهعليهوآله :
إذا أحَبَّ اللّهُ عَزَّوجَلَّ عَبدا صَبَّ عَلَيهِ البَلاءَ صَبّا ، وثَجَّهُ عَلَيهِ ثَجّا . فَإِذا دَعَا العَبدُ قالَ جِبريلُ : أي رَبِّ ، اِقضِ حاجَتَهُ ؟ فَيَقولُ تَعالى : دَعهُ ؛ فَإِنّي اُحِبُّ أن أسمَعَ صَوتَهُ . فَإِذا دَعا ، يَقولُ عَزَّوجَلَّ : لَبَّيكَ عَبدي ، وعِزَّتي لا تَسأَلُني شَيئا إلاّ اُعطيكَ ، ولا تَدعوني بِشَيءٍ إلاَّ استَجَبتُ ، فَإِمّا أن اُعَجِّلَ لَكَ ، وإمّا أن أدَّخِرَ لَكَ أفضَلَ مِنهُ .
رسول خدا صلىاللهعليهوآله :
هرگاه خداوند ـ عزّ وجلّ ـ ، بندهاى را دوست بدارد ، بلا را سخت را بر سر او سرازير مىكند و آن را سخت بر او مىبارانَد . پس چون بنده دعا كند ، جبرئيل گويد : «پروردگارا ! حاجتش را برآورم ؟».
امّا خداوند متعال مىگويد : «او را رها كن كه من دوست دارم صدايش را بشنوم» و چون دعا كند ، خداوند ـ عزّ وجلّ ـ گويد : «بندهام ، لبّيك ! به عزّتم سوگند كه هرچه از من بخواهى ، به تو عطا كنم و هرچه را دعا كنى ، اجابت نمايم [بدين معنا كه] يا آن را زود برايت برآورم و يا بهتر از آن را برايت ذخيره كنم» .
------------------------------------------------------
الإمام الصادق عليهالسلام :
إنَّ عَظيمَ الأَجرِ لَمَعَ عَظيمِ البَلاءِ ، وما أحَبَّ اللّهُ قَوما إلاَّ ابتَلاهُم .
«أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَآءَ اللَّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ» .
امام صادق عليهالسلام :
پاداش بزرگ ، همراه بلاى بزرگ است و خداوند ، مردمى را دوست نمىدارد ، مگر آنكه مبتلايشان مىكند .
«آگاه باشيد (دوستان و) اولياى خدا ، نه ترسى دارند و نه غمگين مىشوند» .