سبزی های بهشتی كدام است؟

الإمام عليّ عليه‏السلام :

نَظَرَ رَسولُ اللّه‏ِ إلَى الباذَروجِ ، فَقالَ : هذَا الحَوكُ ، كَأَنّي أنظُرُ إلى مَنبِتِهِ فِي الجَنَّةِ .

امام على عليه‏السلام :

پيامبر خدا به بادروج نگريست و فرمود : «اين ، حوك است . گويا كه رستنگاه آن را در بهشت مى‏نگرم» .

الباذَرُوج : بقلة معروفة يقوّي جدّاً ويقبض إلاّ أن يصادف فضلة فيسهل. والمشهور أنّه الريحان الجبلي وشبيه بالريحان البستاني ، إلاّ أنّ ورقه أعرض (بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 213).المحاسن ، جلد 2 ، صفحه 319 ، حديث 2075 عن عبداللّه‏ العلوي عن أبيه ، مكارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 388 ، حديث 1310 ،دعائم الإسلام ، جلد 2 ، صفحه 113 ، حديث 375 كلاهما عن رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم نحوه ، بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 213 ، حديث 2 دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 196
نظرات این حدیث (0)
ارسال نظر برای اين حديث

رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

الحَوكُ بَقلَةٌ طَيِّبَةٌ ، كَأَنّي أراها نابِتَةً فِي الجَنَّةِ .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

حَوك ، سبزى پيامبران است . گويا مى‏بينم كه در بهشت روييده است .

مكارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 388 ، حديث 1310 ، بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 215 ، حديث 14 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 196 اين گياه ، نام‏هاى بسيار زيادى دارد و ما در اين جا به بخشى از آنها اشاره مى‏كنيم و از لغت‏نامه دهخدا شرح مختصرى درباره آنها مى‏آوريم و براى توضيح بيشتر ، خوانندگان محترم را به نشانى‏هاى كتاب مذكور كه در زير خواهيم آورد ، ارجاع مى‏دهيم : لغت‏نامه مذكور ، در لغت «باذروج» آورده : گياهى معطّر [ است] و بادروج ، ريحان كوهى ، بادرنجبويه ، بارنگ ، حوك ، ريحان جبلى ، باذروق ، باذرو [ ، نام‏هاى ديگر آن است] . در «باذرو» آورده : همان بادرو باشد ؛ باذروج . در «باذرنجبويه» آورده : بادرنگبويه باشد ؛ بادرنجبويه (لغت‏نامه دهخدا : ج3 ص3451) . همچنين در لغت «حوك» مى‏نويسد : بادروچ كه ريحان كوهى باشد ؛ بورنگ ، باذروج و آن هبق است . پادرو ، بارنگ‏بويه ، بادرنگ‏بويه . سبزى[اى ]است مثل سپرغم كه آن را بونيك گويند و نازبو نيز نامند (لغت‏نامه دهخدا : ج6 ص8114) . در «بادرنبويه» آورده : يك قسم ريحان است كه معرَّب آن ، بادرنجبويه است . در «بادرنجبويه» هم مى‏نويسد : معرَّب بادرنگبويه است (لغت‏نامه دهخدا : ج3 ص3419) . در كلمه «بادرنگبويه» آورده : گياهى است خوش‏بوى و از جمله رياحين و آن را بادرود و بادرونه نيز گفته‏اند و مُهلِك عقرب است و دافع سم و آن ، امراض سوداوى و بلغمى را نافع است (لغت‏نامه دهخدا : ص3420) . و در «بادرو» هم آورده است : ريحانى است كه آن را بادرنجبويه گويند . تره خراسانى كه ريحان كوهى نيز گويند و باذروج ، معرَّب آن است (لغت‏نامه دهخدا : ص3421) .
نظرات این حدیث (0)
ارسال نظر برای اين حديث