«وَلَا تُبَـشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَـكِفُونَ فِى الْمَسَـجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَ لِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ ءَايَـتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ » . البقرة : 187 .
«در حالى كه در مساجد به اعتكاف پرداختهايد، با زنان آميزش نكنيد . اين، حدود الهى است . پس به آن نزديك نشويد . خداوند ، اينچنين ، آيات خود را براى مردم روشن مىسازد ، باشد كه پروا پيشه كنند» .
------------------------------------------------------
مسند ابن حنبل عن أبي سعيد الخدري عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله :
يَقولُ الرَّبُّ عز و جل : سَيَعلَمُ أهلُ الجَمعِ اليَومَ مَن أهلُ الكَرَمِ ؟ فَقيلَ : ومَن أهلُ الكَرَمِ يا رَسولَ اللّهِ ؟ قالَ : أهلُ الذِّكرِ فِي المَساجِدِ .
مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ :
پيامبر خدا فرمود : « پروردگار عز و جل مىفرمايد : "به زودى ، اهل محشر در مىيابند چه كسى شايسته بزرگوارى است"» .
گفته شد : چه كسى شايسته بزرگوارى است ، اى پيامبر خدا ؟
فرمود : «ذكرگويان در مساجد» .
------------------------------------------------------
سنن النسائي عن ابن عبّاس عن جويرية بنت الحارث :
إنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله مَرَّ عَلَيها
و هِيَ فِي المَسجِدِ تَدعو ، ثُمَّ مَرَّ بِها قَريباً مِن نِصفِ النَّهارِ ، فَقالَ لَها : مازِلتِ عَلى حالِكِ! قالَت : نَعَم ، قالَ : ألا اُعَلِّمُكِ ؟ ـ يَعني كَلِماتٍ تَقولينَهُنَّ ـ : سُبحانَ اللّهِ عَدَدَ خَلقِهِ سُبحانَ اللّهِ عَدَدَ خَلقِهِ سُبحانَ اللّهِ عَدَدَ خَلقِهِ ، سُبحانَ اللّهِ رِضا نَفسِهِ سُبحانَ اللّهِ رِضا نَفسِهِ سُبحانَ اللّهِ رِضا نَفسِهِ ، سُبحانَ اللّهِ زِنَةَ عَرشِهِ سُبحانَ اللّهِ زِنَةَ عَرشِهِ سُبحانَ اللّهِ زِنَةَ عَرشِهِ ، سُبحانَ اللّهِ مِدادَ كَلِماتِهِ سُبحانَ اللّهِ مِدادَ كَلِماتِهِ سُبحانَ اللّهِ مِدادَ كَلِماتِهِ .
سنن النسائى ـ به نقل از ابن عبّاس ، از جويريه دختر حارث ـ :
پيامبر صلى الله عليه و آله بر جويريه ، كه در مسجد در حال دعا بود ، گذشت . سپس دوباره در وسط روز
بر او گذشت و به او فرمود : «همچنان در همان حال هستى؟» .
آن زن گفت : آرى .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : آيا [جملاتى كه آنها را در اين حال بر زبان آورى ،] به تو نياموزم؟ [بگو :] « منزّه است خداوند ، به شمار آفريدگانش ! منزّه است خداوند ، به شمار آفريدگانش ! منزّه است خداوند ، به شمار آفريدگانش ! منزّه است خداوند ، آن اندازه كه خود مىپسندد ! منزّه است خداوند ، آن اندازه كه خود مىپسندد ! منزّه است خداوند ، آن اندازه كه خود مىپسندد ! منزّه است خداوند ، به سنگينىِ عرشش ! منزّه است خداوند ، به سنگينىِ عرشش ! منزّه است خداوند ، به سنگينى عرشش ! منزّه است خداوند ، به گستردگى كلماتش ! منزّه است خداوند ، به گستردگى كلماتش ! منزّه است خداوند ، به گستردگى كلماتش !» .
------------------------------------------------------
الإمام الصادق عليه السلام :
جاءَ رَجُلٌ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فَقالَ : مَن خَيرُ أهلِ المَسجِدِ؟ فَقالَ : أكثَرُهُم للّهِِ ذِكرا .
امام صادق عليه السلام :
مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : بهترينِ اهل مسجد ، كيست ؟
فرمود : «كسى كه بيشتر خدا را ياد كند» .
------------------------------------------------------
تاريخ بغداد عن جابر بن عبد اللّه عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله :
المَساجِدُ سوقٌ مِن أسواقِ الآخِرَةِ ، مَن دَخَلَها كانَ ضَيفَ اللّهِ ، قِراهُ المَغفِرَةُ ، وتَحِيَّتُهُ الكَرامَةُ ، فَعَلَيكُم بِالرَّباحِ .
فَقيلَ : يا رَسولَ اللّهِ ، ومَا الرَّباحُ؟ قالَ : الدُّعاءُ ، وَالرَّغبَةُ إلَى اللّهِ تَعالى .
تاريخ بغداد ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ :
پيامبر خدا فرمود : «مسجدها ، بازارى از بازارهاى آخرتاند . هر كس وارد آن شود ، ميهمان خداست . پذيرايى آن (مسجد) ، آمرزش است و درودش [به كسى كه وارد آن مىشود ، ]ارجمند داشتن است . پس براى سود جستن ، بكوشيد » .
گفته شد : اى پيامبر خدا! چه چيزى سودبخش است ؟
فرمود : «دعا و اشتياق داشتن به خداى متعال» .
------------------------------------------------------
سنن أبي داوود عن أبي سعيد الخدري :
دَخَلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ذاتَ يَومٍ المَسجِدَ فَإِذا هُوَ بِرَجُلٍ مِنَ الأَنصارِ يُقالُ لَهُ أبو اُمامَةَ ، فَقالَ : يا أبا اُمامَةَ ، ما لي أراكَ جالِساً فِي المَسجِدِ في غَيرِ وَقتِ الصَّلاةِ ؟ قالَ : هُمومٌ لَزِمَتني و دُيونٌ يا رَسولَ اللّهِ ، قالَ : أفَلا
اُعَلِّمُكَ كلاماً إذا أنتَ قُلتَهُ أذهَبَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ هَمُّكَ و قَضى عَنكَ دَينَكَ؟ قالَ : قُلتُ : بَلى يا رَسولَ اللّهِ .
قالَ : قُل إذا أصبَحتَ وإذا أمسَيتَ : اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِنَ الهَمِّ وَ الحُزنِ ، و أعوذُ بِكَ مِنَ العَجزِ وَ الكَسَلِ ، و أعوذُ بِكَ مِنَ الجُبنِ وَ البُخلِ ، و أعوذُ بِكَ مِن غَلَبَةِ الدّينِ و قَهرِ الرِّجالِ .
قالَ : فَفَعَلتُ ذلِكَ ، فَأَذهَبَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ هَمّي ، و قَضى عَنّي دَيني .
سنن أبى داوود ـ به نقل از ابوسعيد خُدرى ـ :
روزى پيامبر خدا وارد مسجد شد و به مردى از انصار به نام ابو اُمامه برخورد . به وى فرمود : «اى ابو اُمامه! چه شده كه در غير وقت نماز ، در مسجد نشستهاى ؟» .
گفت : غصّهها و قرضهايى كه گريبانم را گرفته است ، اى پيامبر خدا!
فرمود : «آيا به تو سخنى نياموزم كه اگر بگويى ، خداوند عز و جل ، غصّه را از تو دور مىسازد و بدهى تو را مىپردازد؟» .
ابو اُمامه مىگويد كه گفتم : آرى ، اى پيامبر خدا .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «هر صبح و شام بگو : "خداوندا! من از غم و اندوه ، از ناتوانى و سستى ، و از بُزدلى و تنگچشمى ، و از غالب شدن قرض و سلطه مردم بر خود ، به تو پناه مىبرم" » .
ابواُمامه مىگويد : آنچنان كردم و خداى عز و جل ، غم و غصّه مرا از ميان برد و قرض مرا پرداخت كرد .
------------------------------------------------------
الدعوات :
رُوِيَ أنَّ زَينَ العابِدينَ عليه السلام مَرَّ بِرَجُلٍ و هُوَ قاعِدٌ عَلى بابِ رَجُلٍ ، فَقالَ لَهُ : ما يَقعُدُكَ عَلى بابِ هذَا المُترَفِ الجَبّارِ؟ فَقالَ : البَلاءُ ، قالَ : قُم فَاُرشِدَكَ إلى بابٍ خَيرٍ مِن بابِهِ ، و إلى رَبٍّ خَيرٍ لَكَ مِنهُ . فَأَخَذَ بِيَدِهِ حَتَّى انتَهى بِهِ إلَى المَسجِدِ ـ مَسجِدِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ـ ثُمَّ قالَ :
اِستَقبِلِ القِبلَةَ و صَلِّ رَكعَتَينِ ، ثُمَّ ارفَع يَدَيكَ إلَى اللّهِ عَزَّوجَلَّ فَأَثنِ عَلَى اللّهِ ، و صَلِّ عَلى رَسولِهِ صلى الله عليه و آله ، ثُمَّ ادعُ بِآخِرِ الحَشرِ ، وسِتِّ آياتٍ مِن أوَّلِ الحَديدِ ، و بِالآيَتَينِ اللَّتَينِ فيآلِ عِمرانَ ، ثُمَّ سَلِ اللّهَ سُبحانَهُ ، فَإِنَّكَ لاتَسأَل شَيئا إلّا أعطاكَ .
الدعوات :
روايت شده كه امام زين العابدين عليه السلام از كنار مردى گذشت كه بر در خانه شخص ديگرى نشسته بود . به او فرمود : «چه چيز تو را بر درِ خانه اين مردِ نازپرورده ستمگر ، نشانده است؟» .
گفت : گرفتارى .
امام فرمود : «برخيز كه اكنون ، تو را به درى راهنمايى كنم كه از درِ خانه او بهتر است ، و به پروردگارى كه براى تو از او نيكوتر است» .
آن گاه ، دستش را گرفت تا به مسجد [ ـِ پيامبر صلى الله عليه و آله ] رسيد و فرمود : «رو به سوى قبله كن و دو ركعت نماز بگزار . سپس دستانت را به درگاه خداى عز و جل بالا ببر و او را ثنا بگو و بر فرستادهاش درود بفرست و با آيات پايانى سوره حشر و شش آيه آغازين سوره حديد و دو آيه سوره آل عمران ، خدا را بخوان و از خداى سبحان ، حاجت بخواه كه تو چيزى درخواست نمىكنى ، جز آن كه بىترديد ، به تو عطا خواهد كرد» .
------------------------------------------------------
الإمام الصادق عليه السلام :
كانَ أبي إذا طَلَبَ الحاجَةَ طَلَبَها عِندَ زَوالِ الشَّمسِ ، فَإِذا أرادَ ذلِكَ قَدَّمَ شَيئاً فَتَصَدَّقَ بِهِ ، و شَمَّ شَيئاً من طيبٍ ، و راحَ إلَى المَسجِدِ ودَعا
في حاجَتِهِ بِما شاءَ اللّهَ .
امام صادق عليه السلام :
پدرم [امام باقر عليه السلام ] هر گاه مىخواست حاجتى را بخواهد ، آن را هنگام زوال خورشيد مىخواست . در آن هنگام ، ابتدا چيزى صدقه مىداد و بوى خوشى را استعمال مىكرد و به مسجد مىرفت و هر حاجتى
داشت ، از خدا مىخواست .
------------------------------------------------------
عنه علىه السلام :
عَرَضَت [لى] إلى رَبّي حاجَةٌ فَهَجَّرتُ فيها إلَى المَسجِدِ ، و كَذلِكَ أفعَلُ إذا عَرَضَت بِيَ الحاجَةُ .
امام صادق عليه السلام :
مرا حاجت به پروردگارم افتاد . پس در نيمه روز به مسجد رفتم ، و هرگاه حاجتى داشته باشم ، اين گونه عمل مىكنم .
------------------------------------------------------
عنه عليه السلام ـ لِمِسمَعٍ ـ :
يا مِسمَعُ ، ما يَمنَعُ أحَدُكُم إذا دَخَلَ عَلَيهِ غَمٌّ مِن غُمومِ الدُّنيا أن يَتَوَضَّأَ ، ثُمَّ يَدخُلَ مَسجِدَهُ ويَركَعَ رَكعَتَينِ فَيَدعُوَ اللّهَ فيهِما؟ أما سَمِعتَ اللّهَ يَقولُ : «وَ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَوةِ» .
امام صادق عليه السلام ـ به مِسمَع ـ :
اى مِسمَع ! چه چيز ، هر يك از شما را باز مىدارد كه چون غمى از غمهاى دنيا بر او وارد مىگردد ، وضو بگيرد ، سپس به مسجد بيايد و دو ركعت نماز بگزارد و در آن ، خدا را بخواند؟ آيا نشنيدهاى كه خداوند مىفرمايد : «از شكيبايى و نماز ، مدد جوييد» ؟» .
------------------------------------------------------
عنه عليه السلام :
إنَّ أحَدَكُم إذا مَرِضَ دَعَا الطَّبيبَ و أعطاهُ ، و إذا كانَ لَهُ حاجَةٌ إلى سُلطانٍ رَشَا البَوّابَ و أعطاهُ ، و لَو أنَّ أحَدَكُم إذا فَدَحَهُ أمرٌ فَزَعَ إلَى اللّهِ تَعالى ، فَتَطَهَّرَ و تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ قَلَّت أو كَثُرَت ، ثُمَّ دَخَلَ المَسجِدَ فَصَلّى رَكعَتَينِ ، فَحَمِدَ اللّهَ و أثنى عَلَيهِ ، و صَلّى عَلَى النَّبِيِّ و أهلِ بَيتِه ، ثُمَّ قالَ : «اللّهُمَّ إن عافَيتَني مِن مَرَضي ، أو رَدَدتَني من سَفَري ، أو عافَيتَني مِمّا أخافُ مِن كَذا وكَذا» إلّا آتاهُ اللّهُ ذلِكَ ، و هِيَ اليَمينُ الواجِبَةُ ، و ما جَعَلَ اللّهُ تَعالى عَلَيهِ فِي الشُّكرِ .
امام صادق عليه السلام :
آن چنان كه هر يك از شما ، هنگام بيمارى نزد پزشك مىرود و مبلغى به وى مىپردازد و نيز در حال نياز به زمامدار ، به دربان پيشكشى مىدهد ، اگر در زمان گرفتارى ، به خداى متعال پناه ببرد و وضو سازد و كم يا بيش صدقه دهد و سپس وارد مسجد شود و دو ركعت نماز بگزارد و حمد و ثناى الهى را به جاى آورد و بر پيامبر و اهل بيتش درود بفرستد و بگويد : «خدايا ! از بيمارىام تندرستى و از سفرم ، بازگشت و از آنچه از آن ترسانم ، مرا سلامت عطا فرما» ، خداى متعال ، حاجتش را برمىآورد . اين ، سوگند واجب خداوند است كه با شكرگزارى بنده ، تحقّق مىپذيرد .