رسول اللّه صلى الله عليه و آله :
الاِختِلافُ إلَى المَساجِدِ رَحمَةٌ ، وَالاِجتِنابُ عَنها نِفاقٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
آمد و شد به مساجد ، [ مايه ] رحمت است ، و پرهيز از آن ، [ موجب ] نفاق است .
------------------------------------------------------
عنه صلى الله عليه و آله :
إذا نَزَلَتِ العاهاتُ وَالآفاتُ عوفِيَ أهلُ المَساجِدِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
هر گاه آسيبها و آفتها فرود آيند ، مسجديان در اماناند .
------------------------------------------------------
عنه صلى الله عليه و آله :
إنَّ اللّهَ إذا أرادَ بِقَومٍ عاهَةً ، نَظَرَ إلى أهلِ المَساجِدِ ، فَصَرَفَ عَنهُم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
هر گاه خداوند بخواهد به مردمى آسيب برساند ، چون به مسجديان بنگرد ، آسيب را از آنان دور مىسازد .
------------------------------------------------------
عنه صلى الله عليه و آله :
إنَّ اللّهَ جَلَّ جَلالُهُ إذَا رَأى أهلَ قَريَةٍ قَد أسرَفوا فِي المَعاصي ، وفيها ثَلاثَةُ نَفَرٍ مِنَ المُؤمِنينَ ، ناداهُم جَلَّ جَلالُهُ وتَقَدَّسَت أسماؤُهُ : يا أهلَ مَعصِيَتي ، لَو لا ما فيكُم مِنَ المُؤمِنينَ المُتَحابّينَ بِجَلالي ، العامِرينَ بِصَلاتِهِم أرضي ومَساجِدي ، المُستَغفِرينَ بِالأَسحارِ خَوفاً مِنّي ، لَأَنزَلتُ بِكُم عَذابي ثُمَّ لا اُبالي .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
هر گاه خداوند باشكوه ، مردم ديارى را غرق در نافرمانى ببيند ، در حالى كه در آن ديار ، سه مؤمن نيز حضور دارد ، او ـ كه باشكوه است و نامهايش مقدّس ـ ، آنان را چنين ندا مىدهد : «اى نافرمانان از من ! اگر نبودند در ميان شما ايمان آورندگانى كه به ياد جلالت و شكوه من با يكديگر دوستى مىورزند ، آنان كه با نمازشان زمين و مساجد مرا آباد مىكنند و در سحرگاهان به خاطر ترس از من ، آمرزش مىطلبند ، بى ترديد ، عذابم را بى آن كه پروا كنم ، بر شما فرو مىفرستادم» .
------------------------------------------------------
عنه صلى الله عليه و آله :
مَن أدمَنَ الاِختِلافَ إلَى المَساجِدِ أصابَ إحدَى الثَّمانِ : أخا مُستَفاداً فِي اللّهِ عَزَّوجَلَّ ، أو عِلما مُستَظرَفا ، أو كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلى هُدىً ، أو اُخرى تَصرِفُهُ عَنِ
الرَّدى ، أو رَحمَةً مُنتَظَرَةً ، أو تَركَ الذَّنبِ حَياءً ، أو خَشيَةً .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
هر كه پيوسته به مساجد ، آمد و شد كند ، به يكى از هشت چيز دست خواهد يافت : برادرى كه در راه خداى عز و جل از او بهره برَد ، يا دانشى لطيف و نغز ، يا سخنى كه او را به هدايتْ رهنمون شود ، يا از هلاكت برَهاند ،
يا رحمتى كه چشم به راهش باشد ، يا آن كه گناهى را از روى شرم يا ترس [ از خدا ] ترك گويد .
------------------------------------------------------
الإمام عليّ عليه السلام :
إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى إذا أرادَ أن يُصيبَ أهلَ الأَرضِ بِعَذابٍ قالَ : لَولَا الَّذين يَتَحابّونَ بِجَلالي ، ويَعمُرونَ مَساجِدي ، ويَستَغفِرونَ بِالأَسحارِ ، لَولاهُم لَأَنزَلتُ عَذابي .
امام على عليه السلام :
هر گاه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ بخواهد كه زمينيان را عذاب كند ، مىفرمايد : «اگر نبودند كسانى كه به پاس بزرگى و عظمت من ، يكديگر را دوست مىدارند و مسجدهايم را آباد مىكنند و سحرگاهان آمرزش مىطلبند ، بى ترديد ، عذابم را فرو مىفرستادم .
------------------------------------------------------
الإمام الصادق عليه السلام ـ لِفَضلِ بنِ عَبدِالمَلِكِ ـ :
يا فَضلُ ، لا يَأتِي المَسجِدَ مِن كُلِّ قَبيلَةٍ إلّا وافِدُها ، ومِن كُلِّ أهلِ بَيتٍ إلّا نَجيبُها ، يا فَضلُ إنَّهُ لا يَرجِعُ صاحِبُ المَسجِدِ بِأَقَلَّ مِن إحدى ثَلاثٍ : إمّا دُعاءٍ يَدعو بِهِ يُدخِلُهُ اللّهُ بِهِ الجَنَّةَ ، وإمّا دُعاءٍ يَدعو بِهِ لِيَصرِفَ اللّهُ بِهِ عَنهُ بَلاءَ الدُّنيا ، وإمّا أخٍ يَستَفيدُهُ فِي اللّهِ عَزَّوجَلَّ
امام صادق عليه السلام ـ به فضل بن عبدالملك ـ :
اى فضل! از هر قبيلهاى ، جز برگزيده آن ، و از هر خاندانى ، جز اصيل آن ، رهسپار مسجد نمىشود . اى فضل! مسجدرو ، دستِكم يكى از اين سه چيز نصيبش مىشود : يا دعايى مىكند كه خداوند با آن او را به بهشت مىبرد ، يا دعايى كه به سبب آن ، خداوند ، بلاى دنيا را از او دور مىسازد ، و يا برادرى كه در راه خداى عز و جلبهرهاش مىگردد .