رسول اللّه صلىاللهعليهوآله ـ مخاطبا للّهِِ عَزَّوجَلَّ ـ :
يا رَبِّ ، وَدَدتُ أنّي أعلَمُ مَن تُحِبُّ مِن عِبادِكَ فَاُحِبُّهُ .
قالَ: إذا رَأَيتَ عَبدي يُكثِرُ ذِكري فَأَنَا أذِنتُ لَهُفي ذلِكَ،وأنَا اُحِبُّهُ، وإذا رَأَيتَ عَبدي لا يَذكُرُني فَأَنَا حَجَبتُهُ عَن ذلِكَ ، وأنَا أبغَضتُهُ.
رسول خدا صلىاللهعليهوآله ـ خطاب به خداوند عزّ وجلّ ـ :
«پروردگارا ! دوست داشتم بدانم كه كدام بندهات را دوست مىدارى ، تا دوستش بدارم؟» .
خداوند فرمود : «هرگاه ديدى بندهاى بسيار مرا ياد مىكند ، پس من به او اجازه ياد كردن خود را دادهام و من او را دوست دارم؛ امّا هرگاه ديدى بندهام مرا ياد نمىكند ، پس من او را از آن بازداشتهام و من او را دشمن مىدارم» .
------------------------------------------------------
عنه صلىاللهعليهوآله :
عَلامَةُ حُبِّ اللّهِ حُبُّ ذِكرِ اللّهِ ، وعَلامَةُ بُغضِ اللّهِ بُغضُ ذِكرِ اللّهِ .
رسول خدا صلىاللهعليهوآله :
نشانه دوستى خدا ، دوست داشتن ياد خداست و نشانه دشمنى با خدا ، دشمنى با ياد كردن خداست .
------------------------------------------------------
الإمام عليّ عليهالسلام :
الذِّكرُ لَذَّةُ المُحِبّينَ .
امام على عليهالسلام :
ياد خدا ، لذّت دوستداران [ خدا ] است .
------------------------------------------------------
عنه عليهالسلام ـ في دُعاءٍ لَهُ يَلجَأُ فيهِ إلَى اللّهِ لِيَهدِيَهُ إلَى الرَّشادِ ـ :
اللّهُمَّ إنَّكَ آنَسُ الآنِسينَ لِأَولِيائِكَ ، وأحضَرُهُم بِالكِفايَةِ لِلمُتَوَكِّلينَ عَلَيكَ ، تُشاهِدُهُم في سَرائِرِهِم ، وتَطَّلِعُ عَلَيهِم في ضَمائِرِهِم ، وتَعلَمُ مَبلَغَ بَصائِرِهِم ؛ فَأَسرارُهُم لَكَ مَكشوفَةٌ ، وقُلوبُهُم إلَيكَ مَلهوفَةٌ ، إن أوحَشَتهُمُ الغُربَةُ آنَسَهُم ذِكرُكَ ، وإن صُبَّت عَلَيهِمُ المَصائِبُ لَجَؤوا إلَى الاِستِجارَةِ بِكَ ؛ عِلما بِأَنَّ أزِمَّةَ الاُمورِ بِيَدِكَ ، ومَصادِرَها عَن قَضائِكَ .
امام على عليهالسلام ـ در دعايى كه در آن به خدا پناهنده مىشود تا او را به راه صوابْ هدايت فرمايد ـ :
بارالها ! تو براى دوستانت همدمترين همدمانى و براى توكّلكنندگان به تو ، از همه كاردانترى. بر نهانىهايشان بينايى ، و از درونهايشانْ باخبر ، و از حدّ بينش آنانْ آگاه . رازهايشان بر تو آشكار است و دلهايشان شيفته تو . اگر غربت به وحشتشان اندازد ، ياد تو آرامشان مىسازد و اگر مصيبتها بر آنان فرو بارد ، به سوى تو پناه آورند ؛ زيرا مىدانند كه سررشته كارها به دست توست و خاستگاهشانْ قضاى توست .
------------------------------------------------------
الإمام الحسين عليهالسلام ـ في دُعائِهِ يَومَ عَرَفَةَ ـ :
أنتَ الَّذي أزَلتَ الأَغيارَ عَن قُلوبِ أحِبّائِكَ ... أنتَ المونِسُ لَهُم حَيثُ أوحَشَتهُمُ العَوالِمُ .
امام حسين عليهالسلام ـ در دعاى روز عرفه ـ :
اين تويى كه اغيار را از دلهاى دوستانت زدودى ... و چون عالَمها آن را وحشتزده كند ، تو همدم آنانى .
------------------------------------------------------
الإمام زين العابدين عليهالسلام ـ فِي مُناجاةِ الذّاكِرين ـ :
إلهي ... أستَغفِرُكَ مِن كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيرِ ذِكرِكَ ، ومِن كُلِّ راحَةٍ بِغَيرِ اُنسِكَ ، ومِن كُلِّ سُرورٍ بِغَيرِ قُربِكَ ومِن كُلِّ شُغلٍ بِغَيرِ طاعَتِكَ .
امام سجّاد عليهالسلام ـ در مناجات ذاكرين ـ :
بارالها ! ... از هر لذّتى جز ياد تو ، از هر آسايشى جز همدمى تو ، از هر شادمانىاى جز نزديكى به تو ، و از هر كارى جز فرمانبرىات، از تو آمرزش مىخواهم .
------------------------------------------------------
عنه عليهالسلام ـ في مُناجاتِهِ ـ :
يا مَن آنَسَ العارِفينَ بِطولِ مُناجاتِهِ ، وألبَسَ الخائِفينَ ثَوبَ مُوالاتِهِ .
امام سجّاد عليهالسلام ـ در نيايشش ـ :
اى آنكه با رازگويى طولانىاش، همدم عارفان گشت و لباس دوستىاش را بر تن ترسيدگان پوشاند !
------------------------------------------------------
عنه عليهالسلام ـ في دُعائِهِ ـ :
اللّهُمَّ ... ألبِس قَلبِيَ الوَحشَةَ مِن شِرارِ خَلقِكَ ، وهَب لِيَ الاُنسَ بِكَ وبِأَولِيائِكَ وأهلِ طاعَتِكَ .
امام سجّاد عليهالسلام ـ در دعايش ـ :
بارالها ! ... قلبم را از وحشت آفريدگانِ بدت بپوشان ، و انس به خود و دوستان و فرمانبرانت را به من ببخش .