الإمام الباقر عليهالسلام ـ لِجابِرٍ ـ :
اِعلَم يا جابِرُ ، أنَّ أهلَ التَّقوى أيسَرُ أهلِ الدُّنيا مَؤونَةً ، وأكثَرُهُم لَكَ مَعونَةً ، تَذكُر فَيُعينونَكَ ، وإن
نَسيتَ ذَكَّروكَ ، قَوّالونَ بِأَمرِ اللّهِ ، قَوّامونَ عَلى أمرِ اللّهِ ، قَطَعوا مَحَبَّتَهُم بِمَحَبَّةِ رَبِّهِم ، ووَحَشُوا الدُّنيا لِطاعَةِ مَليكِهِم ، ونَظَروا إلَى اللّهِ عَزَّوجَلَّ وإلى مَحَبَّتِهِ بِقُلوبِهِم ، وعَلِموا أنَّ ذلِكَ هُوَ المَنظورُ إلَيهِ لِعَظيمِ شَأنِهِ .
امام باقر عليهالسلام ـ خطاب به جابر ـ :
اى جابر ! بدان كه باتقوايان ، برايت كمهزينهترينِ مردم دنيا و بيشترين يارىرسان هستند .
[خدا را] ياد مىكنى و آنان، يارىات مىكنند و اگر فراموش كنى ، به يادت مىآورند؛ فرمان خدا را هموارهبر زبانمىآورند و پايبند و اجرا كننده فرمان خدا هستند؛ محبّتِ خود [به غير خدا] را براى دوستى پروردگارشان بُريدهاند و از دنيا براى پيروى از فرمانروايشان، روى گرداندهاند و با دلهاى خود، به خداوند ـ عزّ وجلّ ـ و دوستىاش نگريستهاند و دانستهاند كه همو به سبب جايگاه بزرگش شايسته نگريستن است .