هلیم گاورس چگونه است؟

الكافي عن أيّوب بن نوح :

حَدَّثَني مَن أكَلَ مَعَ أبِي الحَسَنِ الأَوَّلِ عليه‏السلامهَريسَةً بِالجاوَرسِ ، وقالَ : أما إنَّهُ طَعامٌ لَيسَ فيهِ ثِقَلٌ ولا لَهُ غائِلَةٌ ، وإنَّهُ أعجَبَني ، فَأَمَرتُ أن يُتَّخَذَ لي ، وهُوَ بِاللَّبَنِ أنفَعُ وأليَنُ فِي المَعِدَةِ .

الكافى

- به نقل از ايّوب بن نوح: يكى از كسانى كه با امام كاظم عليه‏السلام هَليم گاوَرس خورده بود ، براى من نقل كرد كه امام عليه‏السلام فرمود : «هان كه آن ، غذايى است بدون سنگينى و عارضه . بِدان علاقه دارم و خواسته‏ام تا برايم آماده كنند . آن ، همراه با شير ، سودمندتر و در معده نيز نرم‏تر است» .

الكافي ، جلد 6 ، صفحه 344 ، حديث 1 ، بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 257 ، حديث 4 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 500 معناى گاوَرس در ج1 ، صفحه 437 گذشت . علاّمه مجلسى مى‏گويد: در بحر الجواهر آمده است: «جاورس ، معرَّب گاورس است. اين گياه در همه احوال ، از دخن ، بهتر است، هر چند از آن ، قابض‏تر است . سرد است در نخست و خشك در دوم. قابض و خشك‏كننده است. درد را تسكين مى‏دهد. چون در آب پخته شود و در حالتى كه همچنان گرم است بر موضع نهاده شود ، نفخ‏ها را مى‏گشايد و خون تازه توليد مى‏كند . اگر با شيرْ پخته شود ، زيانش كمتر است. ارزش غذايىِ كمى دارد و ديرهضم است». ابن بيطار گفته است: «نزد طبيبان ، گاورس ، يكى از دو گونه دخن است ؛ نوعى با دانه‏هاى ريزتر، سفت‏تر و خاكى‏رنگ كه نزد همه راويان ، همان دخن است، هر چند از ميان آنها تنها ابو حنيفه دينورى گفته است: دخن ، دو گونه است: يكى داراى رنگ روشن و دانه‏هاى ريزتر ، و ديگرى نوعى صاف‏پهلو و سنگين‏تر كه به هنگام جابه جايى صداى كمترى ايجاد مى‏كند». همو گفته است: «گاورس ، پارسى ، و دخن ، معادل عربىِ آن است». ابن ماجه گفته است: «چون با شير ، پخته و از آن ، آردى تهيّه شود و به نوشاكى بدل گردد و قدرى چربى نيز بِدان افزوده شود ، بدن را به خوبى تغذيه مى‏كند. آن ، از دخن ، بهتر، تغذيه‏كننده‏تر و داراى گوارشى سريع‏تر است و در مقايسه با آن ، طبع را كمتر محبوس مى‏دارد» (بحار الأنوار : جلد 66 صفحه 57 ).
نظرات این حدیث (0)
ارسال نظر برای اين حديث