باد شابكه چگونه درمان می شود؟

الإمام الكاظم عليه‏السلام :

مِنَ الرّيحِ الشّابِكَةِ وَالحامِّ والإِبرِدَةِ فِي المَفاصِلِ ، تَأخُذُ كَفَّ حُلبَةٍ وكَفَّ تينٍ يابِسٍ تَغمُرُهُما بِالماءِ وتَطبُخُهُما في قِدرٍ نَظيفَةٍ ، ثُمَّ تُصَفّي ثُمَّ تُبَرِّدُ ، ثُمَّ تَشرَبُهُ يَوما وتَغِبُّ يَوما ، حَتّى تَشرَبَ مِنهُ تَمامَ أيّامِكَ قَدرَ قَدَحٍ رَوِيٍّ .

امام كاظم عليه‏السلام :

براى درمانِ بادِ شابكه و حام و سردى‏اى كه مفاصل را در بر مى‏گيرد و بدانها درمى‏پيچد ، يك مشت شنبليله و يك مشت انجيرِ خشك برمى‏دارى و در آب مى‏خيسانى و در ديگى تميز مى‏پزى . سپس آن را از صافى مى‏گذرانى و آن‏گاه سرد مى‏كنى و يك روز در ميان ، از آن مى‏خورى و اين كار را تا هنگامى كه يك كاسه پُر مصرف شود ، ادامه مى‏دهى .

علاّمه مجلسى در شرح اين حديث ، چنين آورده است : گويا مقصود از «شابكه» ، بادى است كه ميان پوست و گوشت ، رخ مى‏نمايد و آنها را به هم پيوند مى‏زند، يا مقصود ، بادى است همانند قولنج كه در پشت و جاهاى ديگر ، رخ مى‏نمايد و در نتيجه انسان نمى‏تواند حركت كند. براى واژه «حامّ» ، معنايى سراغ نداريم. گويا اين واژه ، «خامّ» (با حرف خ) است، به معناى بلغم خام كه هنوز به پختگى نرسيده است. شايد هم مقصود از آن ، بادى است كه پيوسته در بدن شخص جاى گرفته باشد، برگرفته‏شده از «حام الطير على الشى‏ء» ، يعنى پرنده در جايى مسكن گرفت. درباره «اِبرده»، فيروزآبادى مى‏گويد: «سردى‏اى در درون است». نيز در النهاية گفته است: «ابرده (با كسره همزه و راء) بيمارى‏اى است شناخته‏شده كه از چيرگى برودت و رطوبت بر طبع ، حاصل مى‏آيد و انسان را از آميزش ، ناتوان مى‏سازد». در القانون آمده است: «شنبليله در آخر فصلِ نخست ، گرم و در طول فصل نخست ، خشك است ؛ از رطوبتى شگفت ، تهى نيست ؛ نضج‏دهنده و نرم‏كننده است ؛ ورم‏هاى بلغمى و پشتى را از ميان مى‏برد ؛ شكم كلن‏ها را نرم مى‏كند و به آستانه باز شدن مى‏رساند ؛ سينه و حلق را نرم مى‏كند و بويژه هنگامى كه با عسل يا خرما و يا انجير پخته شود ، سرفه و نفَس‏تنگى را فرو مى‏نشاند. بهتر ، آن است كه شنبليله را با قدرى خرما بياميزند و بفشرند و عصاره آن را بگيرند و سپس با مقدار زيادى عسل درآميزند و آن‏گاه بر روى حرارتى معتدل ، گرم كنند و قبل از غذا (با فاصله زياد) آن را بخورند. پخته آن در سركه، براى ضعف معده ، سودمند است و آب‏پزشده آن نيز براى دل‏پيچه و شكم‏رَوى ، خوب است» (بحار الأنوار : جلد 62 صفحه 187 حديث 3). دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 286
نظرات این حدیث (1)
ارسال نظر برای اين حديث