الإمامُ الصّادقُ عليهالسلام :
إنّالإيمانَ عَشْرُ دَرَجاتٍ بِمَنزِلَةِ السُلَّمِ ، يُصْعَدُ مِنهُ مِرْقاةً بَعدَ مِرْقاةٍ ،
فلا يَقُولَنَّ صاحبُ الاثنَينِ لِصاحِبِ الواحدِ : لَستَ على شَيءٍ ، حتّى يَنْتهيَ إلى العاشِرِ . فلا تُسْقِطْ مَن هُو
دُونَكَ فيُسْقِطَكَ مَن هُو فَوقَكَ ، وإذا رأيتَ مَن هُو أسْفَلُ مِنكَ بدرجةٍ فارْفَعْهُ إليكَ برِفْقٍ ، ولا تَحْمِلَنَّ علَيهِ ما
لا يُطيقُ فَتَكْسِرَهُ ، فإنّ مَن كَسَرَ مؤمنا فعلَيهِ جَبْرُهُ .
امام صادق عليهالسلام :
ايمان مانند نردبانى است كه ده پله دارد و پلههاى آن يكى پس از ديگرى پيموده مىشود . پس كسى كه در پله دوم است نبايد به آن كه در پله اول است بگويد تو چيزى نيستى تا برسد به آن كه در پله دهم است (او هم نبايد به پايينتر خود چنين سخنى بگويد) . آن را كه در پله پايينتر از تو قرار دارد نينداز كه بالاتر از تو نيز تو را مىاندازد . اگر ديدى كسى يك پله از تو پايينتر است با مهربانى و ملايمت او را به طرف خود بالاكشان و فراتر از توانش بارى به دوش او مگذار كه او را مىشكنى . و هر كس مؤمنى را بشكند بايد شكستگى او را درمان كند .