الإمامُ الكاظمُ عليهالسلام :
الصَّنيعَهُ لا تَتِمُّ صَنيعَةً عِندَ المُؤمِنِ لِصاحِبِها
إلاّ بِثلاثةِ أشياءَ : تَصغيرِها ، وسَترِها ، وتَعجيلِها ، فمَن صَغَّرَ الصَّنيعَةَ عِندَ المُؤمِنِ فقَد عَظَّمَ أخاهُ ، ومَن عَظَّمَ الصَّنيعَهَ
عِندَهُ فقَد صَغَّرَ أخاهُ ، ومَن كَتَمَ ما أولاهُ مِن صَنيعِهِ فقَد كَرَّمَ فِعالَهُ ، ومَن عَجَّلَ ما وَعَدَ فقَد هَنِئَ العَطِيَّةَ .
امام كاظم عليهالسلام :
كسى كه به مؤمن احسانى كند ، جز با سه چيز آن را به كمال نرسانده باشد : كوچك شمردن آن ، پوشاندن آن و شتاب ورزيدن در انجام آن ؛ زيرا كسى كه احسان خود را به مؤمن كوچك شمارد ، برادر خويش را بزرگ داشته است و كسى كه احسان خود را به مؤمن بزرگ شمارد ، برادر خود را كوچك كرده است و كسى كه خوبى خود را به مؤمن پوشيده دارد ، كارى بزرگوارانه كرده است و هر كه در انجام وعده خود شتاب ورزد ، عطا را گوارا ساخته است .