عنه عليهالسلام
مِن كِتابهِ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ: ثُمّ تَفَقَّدْ أعمالَهُم،
وابعَثِ العُيونَ مِن أهلِ الصِّدقِ والوَفاءِ علَيهِم
، فإنَّ تَعاهُدَكَ في السِّرِّ لاُمورِهِم حَدوَةٌ لَهُم على استِعمالِ الأمانَةِ ، والرِّفقِ بالرَّعِيَّةِ .
وتَحَفَّظْ مِن الأعوانِ ، فإن أحَدٌ مِنهُم بَسَطَ يَدَهُ إلى خِيانَةٍ اجتَمَعَت بِها علَيهِ عِندَكَ أخبارُ عُيونِكَ ، اكتَفَيتَ
بذلكَ شاهِدا ، فبَسَطتَ علَيهِ العُقوبَةَ في بَدَنِهِ ، وأخَذتَهُ بما أصابَ مِن عَمَلِهِ ، ثُمّ نَصَبتَهُ بمَقامِ المَذَلَّةِ ، ووَسَمتَهُ
بالخِيانَةِ ، وقَلَّدتَهُ عارَالتُّهَمَةِ .
امام على عليهالسلام
- در همان فرمان- : به كارهاى آنان (كارگزاران) رسيدگى كن و از ميان افراد با صداقت و وفادار مراقبانى بر آنها بگمار ؛ زيرا مراقبت نهانى تو در كارهاى ايشان ، آنها را به رعايت امانت و خوشرفتارى با مردم وا مىدارد و با دقّت ، مراقب دستياران خويش باش و اگر يكى از آنان دست به خيانت گشود و گزارشهاى همه مراقبانت آن را تأييد كرد ، به همان گزارشها به عنوان شاهد اكتفا كن و بىدرنگ او را كيفر جسمانى ده و از ثروتى كه از طريق مقامش به دست آورده بازخواست كن و او را به خوارى بكشان و داغ خيانت بر پيشانيش بزن و حلقه ننگ تهمت را به گردنش بياويز .